درس های از طبیعت

طبیعت
✍گردآوری: صادق محرابیان
۱. «طبیعت به شدت آرام‌بخش است. هیچ‌کس نمی‌تواند این را انکار کند که خوابیدن روی یک نیمکت و گوش دادن به صدای امواج اقیانوس یا قدم زدن در دشتی مملو از گل‌های وحشی و در کنار یک رودخانه، به شما کمک می‌کند که از دام افکار منفی‌تان رها شوید.
بودن در طبیعت و دور شدن از زندگی پُر تنش امروزی شما را به درجه‌ای از آرامش می‌رساند که در آن بصیرت و بینش شما بیدار می‌گردد. به همین دلیل است که شاعران همواره برای سرودن شعر از طبیعت الهام می‌گیرند.
طبیعت همچنین می‌تواند به شکلی عجیب شما را از خودتان بی‌خبر کند. در طبیعت همواره اتفاقات زیادی در حال رخ دادن است؛ تضاد، زیبایی، حیات وحش و نظم بی‌همتایی که می‌بینید، همه و همه می‌تواند شما را از افکار مغشوش‌تان جدا کند. طبیعت جذاب است و اگر شما به آن اجازه دهید، می‌تواند ذهن‌تان را آرام کرده و برای‌تان آرامش به ارمغان آورد».
۲. طبیعت، همنوع ما نیست اما بی‌هیچ منتی از «خود» می‌بخشد؛ یک دانه‌ی گندم را، به ده‌ها دانه، و یک بذر را، به درختی و به صدها میوه‌ی لذیذ مبدّل می‌کند و این، بزرگ‌ترین آموزگار ماست، حال آن‌که که نه تنها از طبیعت «نمی‌آموزیم» که حتی به همنوع خود ـ انسان ـ هم هیچ توجهی نداریم.
۳.لائو راسل: «هر قدر که به طبیعت خدمت کنید، همان‌قدر نیز طبیعت در به ثمر نشاندنِ زحمتِ شما، همکاری خواهد کرد».
۴. طبیعت همواره در حالِ دادوستد سخاوتمندانه‌ای است که طی آن، انرژی، صرفاً تغییر شکل می‌دهد. اگر دقت کرده باشید، کِرم از مواد غذایی خاک می‌خورد، پرنده کرم را می‌خورد، و انسان پرنده را و این، یعنی بخشیدن و ستادن، که کار عالم هستی نیز بر این اصل استوار است. و بدیهی است که «مال پرستی» و «خِسّت»، می‌تواند این اصل و جریان همیشگی طبیعت را برهم زند.
با توجه به همین اصل، وقتی عشق و مهربانی را به عالم هستی روانه می‌سازیم، خزانه‌ی بیکران الهی، ده‌ها و بلکه صدها برابر آن را به خودتان باز می‌گرداند.
✡منابع:
بیست و پنج کلید آرامش و غلبه بر استرس، پاتریک هالفورد، دکتر هیلاکاس، ترجمه: گلاره بخشی زاده، ص ۸۱-۸۰.
آدمم یا الاغ؟ دائره‌ المعارف خودشناسی، محسن نیک‌بخت، ص ۱۹۲.

مطالعه مبارزه ای است جهادی با جهل و نادانی

با کتاب ها مهربان باشیم.